Nog een Kim in Korea

In Korea heet 1 op de 5 mensen Kim van achternaam, eentje meer is dus vast niet zo'n probleem. Vanaf Fukuoka in Japan ben ik met een supersonische vleugelboot (voelt eigenlijk net als een vliegtuig) in 3 uurtjes naar Busan, Zuid-Korea gevaren. Overigens was Fukuoka de eerste keer dat ik een beetje boos ben geweest. Ik had namelijk mijn ticket voor de boot al gekocht en was als brave Nederlander uiteraard op tijd bij de haven om in te checken toen mijn oog op een bordje viel dat ik 1500 yen moest betalen voor benzinetoeslag en nog iets anders. Nu maak ik er altijd een sport van om als ik een land verlaat ook al het geld op te maken, zodat ik in een nieuw land ook weer met vers geld kan beginnen, oftewel die 1500 yen had ik niet meer. Niet getreurd, er was een pinautomaat naast de check-in balie, dus met goede moed zwaaide ik mijn pas daar doorheen, ondanks dat alles in het Japans was (maar daar was ik inmiddels aan gewend). Helaas waren de flappengoden mij niet gunstig gezind en kwam er niets uit, dus ik naar de dames van het wisselkantoor (naast de pinautomaat) vragen hoe dat precies kwam. 'Yes, this is only for Japanese cards' (hoezo discriminatie). Ok, mevrouw, maar waar kan ik dan wel pinnen? (voor het gemak zet ik dit gesprek even om in het Nederlands) 'Ja verderop is een 7Eleven waar een pinautomaat is, dat is 8 minuten lopen'. Inwendig ontplofte ik een beetje omdat letterlijk alles in Japan elektronisch en modern is en gericht op gemak, behalve op mijn laatste dag Japan, terwijl ik al van mijn geld af wilde en het eindelijk eens mooi weer was dus warm, waardoor ik niet echt trek had in het vooruitzicht met de backpack met klotsende oksels een kwartier heen en weer te lopen. Dus ik zei tegen de dame: 'Dat is echt heeeeeel onhandig!' (eufemisme van de eeuw). Er zat niks anders op dan heen en weer te slepen naar de winkel, maar gelukkig maak ik graag van de nood een deugd en heb ik mezelf uitgeleefd op het kopen van chocola voor onderweg. 

Busan dus, Zuid-Korea. Bij aankomst viel me direct het verschil al op. In Japan is letterlijk elk stukje van de straat gecultiveerd, als er een bosje, plantje of struikje is, kun je er donder op zeggen dat daar iemand over heeft nagedacht dat die struik precies op die plek staat en door ijverige mannetjes goed bijgehouden wordt. In Zuid-Korea maakte ik weer kennis met gewoon random bosjes, onkruid, rommel, dronken oudere zwervers en mensen die arm in arm lopen. Wat een verademing. 
Mijn hotel was in Haeundae Beach, aan een straat met pubs, bars, strand en terrasjes buiten. Heerlijk hotel met een dik matras en lekker Koreaans ontbijt dat elke ochtend door de eigenaar werd gemaakt, oftewel Kim voelde zich wel thuis in het land der Kimmen. 's Avonds direct buiten gegeten, bibimbap met een miljoen bijgerechtjes. In twee dagen in Busan een hoop dingen ontdekt en leuke mensen ontmoet, op de eerste dag naar Gamcheon Village, de vismarkt (met heel enge levende huge octopus die uit zijn bak probeerde te klimmen, erg pirates of the carribean), Book Alley (Yes even lekker nerden) en naar de Lotte mall. Busan ligt op een uurtje van Geongyu (heel leuk trouwens die Koreaanse namen, bijvoorbeeld als het ene einde van je metrolijn Yangsan heet en het andere einde Jangsan). Geongyu is de plek waar alle oude keizers begraven liggen en ook veel oude gebouwen te spotten zijn en aangezien de intercity bus terminal vlak bij mijn hotel was een leuk dagtripje. In Geongju heb ik rondgehangen met Brooke uit Australië en hebben we in een dag ongeveer de grote highlights bekeken. 's Avonds afgesloten met een Korean BBQ, oftewel een barbecue op je tafel. Je bestelt vlees, dat knip je in stukjes, even bakken en omnomnom. 

Vanuit Busan heb ik een goedkope vlucht geboekt naar Jeju Island, dé honeymoon bestemming van Zuid-Korea. Ongelooflijk dat er elke 10 minuten daar een vliegtuig naartoe gaat, er wel 7 verschillende vliegtuigmaatschappijen op vliegen en dat een enkeltje slechts 20 euro kostte. Ik zat er in het laagseizoen, dus wederom een leuk hostel, maar geheel leeg dus heb in mijn weekje op Jeju vooral rondgereden in mijn ultralelijke Japanse stijl waggie, veel gelezen en geslapen. Het is werkelijk een prachtig eiland met veel gevarieerde natuur, maar het weer liet zich niet echt van zijn mooiste kant zien waardoor ik veel hikes niet heb gedaan (sportief als ik ben vond ik dat natuurlijk een aderlating, ha ha). Vanuit Jeju met het vliegtuig (wederom voor 20 euro) naar Seoul, naar een hostel met een pub erin (soms moet je even maatregelen nemen). Seoul is een ontzettend leuke, gezellige stad met aardige, toegankelijke mensen, enorm veel hipheid en veel te doen. Letterlijk iedereen is belachelijk trendy gekleed, waardoor ik me soms toch een beetje underdressed voelde in het vest dat ik eigenlijk al een week of 4 draag. Samen met wat mensen uit het hostel ben ik naar de bar geweest (Koreanen zijn om 10 uur 's avonds al dronken, vinden het heel leuk om met je te praten en spelen bierpong in de bar) en heb zelfs kennis gemaakt met een underground Koreaanse hiphop club. Het was dinsdag, maar het leek wel zaterdagavond. De dag erna maar brak richting Seoul tower en de foodmarkt (aka de hemel, de porties zijn echter zo groot dat je maar 1 ding kan kiezen en eigenlijk daarna wel vol bent) en 's avonds op tijd de mand in. Op mijn laatste dag Seoul heb ik een beetje rondgestruind langs het keizerlijk kasteel en gekeken naar Koreaanse meisjes die daar selfies maken in traditionele kleding en ben ik door een kunstenaarswijkje gelopen. Ik had me makkelijk nog een week me kunnen vermaken in Seoul, maar het werd tijd voor het land dat ik het allerhoogst op mijn lijstje had staan: Nieuw-Zeeland, waar ik tot eind juni zal verblijven.