Australië deel 2

In plaats van zachtjes tikt de regen op het zolderraam: Zachtjes tikt de regen op het bladerdak, van het regenwoud welteverstaan. Het oudste ter wereld zeggen ze, ouder dan de Amazone: het Daintree regenwoud. De afgelopen weken zijn echt voorbij gevlogen. Inmiddels heb ik nog meer wildlife kunnen toevoegen aan mijn lijstje: Koala's in het wild, cassawaries (in het Nederlands kasuaris genoemd, wat ik een prachtig woord vind) en nog meer walvissen en dolfijnen. Australië is zo onmetelijk groot, dat voel je als je aan het rijden bent over de Bruce Highway richting Cairns (ik weet niet waarom, maar ik vind dat een grappige naam en moet dan denken aan Bruce Willis) en je kijkt over de uitgestrekte velden met sugarcanes en in de verte bergen en heuvels. Ik rijd trouwens inmiddels als een Ozzy geloof ik, op blote voeten. Op blote voeten het tankstation binnengaan, zoals hier ook voorkomt, gaat me trouwens nog wel een beetje te ver. Wel heb ik inmiddels een Australische hoed. 

Ook hier is de natuur prachtig, hoe verder je naar het Noorden rijdt hoe warmer het wordt en hoe tropischer. Misschien komt het doordat het winter is, maar ik heb ook zoveel groen gezien, dat had ik eigenlijk van tevoren niet verwacht. Na het nomadenbestaan alleen heb ik de afgelopen tijd ook in groepen gezeten. Eerst op de Fraser Island tour en later op de Whitsundays. Fraser Island is werkelijk prachtig, het grootste eiland dat puur bestaat uit een zandduin, met daarop regenwoud en prachtige meren. In een busje ben ik daar in twee dagen met ongeveer 10 anderen het eiland letterlijk over gehutst en gehobbeld (ik dank de voorzienigheid voor het bestaan van antimisselijkheidsmedicatie). Heel gezellig om in een gevarieerde groep te zitten, samen te eten en dingen te bekijken. Daarbij ook ontzettend geluk gehad met het weer, lekker in de korte broek of bikini, dat heeft eigenlijk sinds Bali niet meer echt gekund. 

Op de Whitsundays tour ging ik met een speedboot (over ruige zee, wederom, dank medicatie, dank) naar het prachtige Paradise Cove resort. Ook hier een leuke groep waarmee ik enorm grappige gesprekken heb gehad tijdens onze (hot)tub talks. De dag erna met diezelfde speedboot naar het Whitehaven Beach gegaan, dat hele bekende van alle mooie Swirl wit zand met blauw plaatjes. Australië heeft ook echt prachtige stranden: van witte stranden die Caribisch aandoen, tot tropisch goudgele met mangroves en prachtige jungle en stenen. Reizen in de winter is heerlijk hier, het enige nadeel was bij het snorkelen, dat was een beetje koud. Gelukkig heb ik een hoop vissen gezien, waaronder een George vis (zon platte grote met zon plat voorhoofd en dikke lippen), regenboogvissen, een hele school blauwe vissen en prachtige structuren en kleuren koraal (het is toch het Great Barrier Reef). Vanuit Whitsundays ging ik daar Magnetic Island, een eiland dat bekend staat om al het wildlife. Toevallig deelde ik daar een kamer met twee meiden die ik al eerder in een hostel had ontmoet, dus hebben we samen opgetrokken, heel gezellig en ik heb mijn Duits goed kunnen oefenen. Via Mission Beach naar Port Douglas, waar het almaar tropischer werd en warmer. En toen ineens was het al de laatste avond van mijn reis, in Daintree regenwoud, waar het (heel verrassend) regent. Bijzondere plek, want dit is de enige plek waar het regenwoud het strand ontmoet, wat prachtige plaatjes oplevert. Tijd is gek, want het voelt niet alsof ik zo lang ben weggeweest en tegelijkertijd lijkt bijvoorbeeld Japan al zooo lang geleden. In februari ging ik weg en overmorgen kom ik thuis in 39 graden, een temperatuur die ik in al die maanden niet heb gehad. Maar eerst ga ik morgen nog uitgebreid lunchen met mezelf in Palm Cove voordat ik me 19 uur in een vliegtuig ga opvouwen.