Bali week 4

Week 4 (19 - 27 maart)

Me, myself and I, in Denpasar welteverstaan. Ik zit in the Paica, ongeveer een kilometer of 7 vanuit het centrum en ik ben hier neergestreken omdat dit een handige plek was voor Kamila om naar het vliegveld te gaan. Ik word de 20e opgehaald om naar de retraite in het Noorden van Bali te gaan, dus anderhalve dag te overbruggen in Denpasar. Er zijn wel mensen in het hostel waar ik zit blijkbaar, maar ik heb ze nog niet gezien (behalve dan een Russisch stel dat ’s ochtends tijdens het ontbijt keihard een soort Dumpertachtige filmpjes aan het kijken is). De meeste toeristen slaan Denpasar over, omdat het een beetje is zoals elke grote Aziatische stad: Een hoop scooters, uitlaatgassen en een grijze massa beton. Maar op de ene dag dat ik in Denpasar ben heb ik een heel lijstje aan dingen die ik wil doen en toevallig zijn dit mijn favoriete dingen (naar de markt gaan en eten). Aangezien ik nogal een stukje uit het centrum zit en transport op Bali eigenlijk best prijzig is (bijvoorbeeld in relatie tot eten) vraag ik aan de hoteleigenaar of hij een taxi kan fiksen voor me. ‘Car or motorbike’? Motorbike natuurlijk. Hij vraagt nog of ik het wel zeker weet, maar het lijkt me juist lekker om achterop een scooter te zitten, bovendien kost het slechts 12000 rupiah, wat nog geen euro is (de Nederlander in mijn wordt altijd erg gelukkig van dit soort dingen). Via de Gojek app wordt de scooter besteld, het werkt eigenlijk hetzelfde als uber. Je voert je ritje in op de app en als er iemand dichtbij is dan brengt deze persoon je achterop naar de plek waar je moet zijn. Na 2 minuten is de scooter er al. Ik stap achterop (in jurkje en teenslippers, de bestuurder heeft wel een extra helm) en we rijden door kleine dorpjes richting het centrum van Denpasar. Onderweg zie ik nog een jongetje van 12 die ook op de scooter zit met zijn broertje van 5 achterop. Terwijl we bij een stoplicht staan zegt hij hallo, het broertje is een beetje verlegen. Na ongeveer 20 minuten op de scooter kom ik aan bij de lokale markt. Eenmaal binnen staan al mijn zintuigen direct op scherp. Ik ruik en zie vanalles. Vrouwen met grote rieten manden op hun hoofd, gevuld met alle alle aankopen van de rijkere dame die er met portemonnee in de aanslag naast loopt. In de mand zit groente, fruit, bloemenmandjes voor offeringen en nog veel meer. Sommige mensen hebben een scooterhelm nog op, terwijl ze tussen de kraampjes door lopen en kijken wat ze willen hebben. Ik ben ongeveer de enige toerist hier, wat ervoor zorgt dat er soms een tijdje een vrouwtje achter me aan sloft die me mee wil nemen naar de vierde verdieping om een sarong te kopen (dida usa).

Als ik langs het fruit loop, dringt een zoete lucht mijn neus binnen, van de mangosteen, dragonfruit, bananen, limoenen, en nog veel meer soorten die ik niet ken. Een eindje verderop bij de kruiden ruik ik vooral heel veel knoflook, gemengd met ansjovis, ui en citroengras. Vier verdiepingen is de markt en naast de groenten en fruit zijn er ook bakken met vis, kippen die hun poten als een high five omhoog gestoken hebben terwijl hun nek roerloos over de rand van de kraam hangt en is de lucht doordrongen van een zware vlezige geur van varkenshoofden die aan haken achter de kraam hangen. Aan het einde van een kraam zie ik een enorm stuk vlees waar de ribben nog uit steken, er ligt nog wat bloed op de toonbank en op het vlees zitten meerdere vliegen. Ik denk dat de mensen van de lokale markt een rolberoerte zouden krijgen als ze de ordelijkheid van de Albert Heijn zouden zien. Ik heb in ieder geval de komende tijd spontaan even geen zin in vlees of kip meer. Ik vermaak me ruim een uur op de markt door gewoon op een bankje te zitten en te kijken naar de mensen en wat ze kopen. Op weg naar de uitgang kom ik een Nederlandse dame tegen die al 6 jaar in Denpasar woont. Ze zegt dat het goed is dat ik de stad bekijk, aangezien de meeste toeristen hem overslaan. Ze zegt dat je hier tenminste temidden van al het toerisme op Bali het authentieke Indonesië nog ziet en dat ben ik wel met haar eens. Alhoewel je aan een dag ook wel genoeg hebt.

In de middag ga ik namelijk nog even naar Tiara Dewata (grote supermarkt) waar een heerlijke foodcourt te vinden is. Op aanraden van Tamara eet ik hier de BBQ Gurami, een vis gebakken in zoetzure saus, inclusief hoofd dat je nogal boos aankijkt. Werkelijk heerlijk en spotgoedkoop. ’s Middags wil ik eigenlijk nog naar het Bali museum, maar dat is helaas dicht, dus ik bestel mezelf weer een Gojek (toch handig die WiFi overal) terug naar het hostel. Daar ontdek ik ’s avonds via een Duits meisje (17 nog maar en dan al alleen op reis in Thailand en Bali, ik zou het chronisch in mijn broek hebben gedaan op die leeftijd) dat je via Gojek ook eten kunt bestellen. Diezelfde scootermannetjes gaan dan naar een restaurant en halen daar eten voor je op. Ik voel me heel erg local terwijl ik een pizza Margherita bestel. Lijkt me best een goed idee: Dat de bezorgers van de restaurants van Thuisbezorgd ook opereren als taxi, ze rijden immers toch. 

Seririt
Mijn cadeautje aan mezelf op Bali is vijf dagen op een soort van retraite in het Noorden van Bali. Hele volksstammen zijn natuurlijk bezig met self love en het vinden van zichzelf en ik ben nogal nieuwsgierig van aard, dus ik ben wel benieuwd hoe ik het doe als ik vijf dagen een strak regime heb van yoga, meditatie, massages en gezond eten. Op de 20e word ik rond een uur of 11 opgehaald door Nyoman, de chauffeur van het Zenresort. De rit duurt 3 uur naar het Noorden, ik rijd langs talloze dorpjes, bergen (waar gewoon apen langs de weg zitten) en een meertje. Ik had eigenlijk willen slapen, maar Nyoman schept er veel plezier in om over Bali en alle gebruiken en cultuur etc te praten. Dus ik stel hem vooral veel vragen: Hoeveel politieke partijen zijn er (17, er is veel corruptie, korrupsi in Bahasa), Hoe zit het eigenlijk met gas, water en licht (ze krijgen niet per post rekeningen gestuurd maar betalen ze via de community bank), over waarom er zoveel honden zijn op Bali (mensen vinden puppy’s leuk en hebben later geen zin meer voor ze te zorgen) en familie (mensen zijn blijkbaar verdrietig als je alleen dochters hebt en Nyoman gelooft dat alleen vrouwen kanker kunnen krijgen). En zo leer ik vanalles over dit interessante eiland, waar ik nu toch alweer bijna een maand vertoef.

Eenmaal in het resort krijg ik een heerlijk geurende bloemenkrans omgehangen. In de villa valt mijn mond open van verbazing. Een immense buitendouche, inloopkast en prachtige slaapkamer met hemelbed, authentieke Balinese meubels en decoraties. Ik moet mezelf haast even in mijn arm knijpen. Op het bureau ligt mijn schema voor de vijf dagen dat ik er ben: Elke ochtend mediteren om 6 uur ’s morgens in de buitenlucht, gevolgd door een uurtje yoga en daarna ontbijt, aangevuld met Ayurvedische massages en een paar excursies. Die Ayurvedische massages zijn echt een verhaal apart: het zijn altijd massages uitgevoerd door twee vrouwen. Een massage bestond bijvoorbeeld uit het gieten van melk op het voorhoofd, wat heel gek klinkt maar zo relaxt is dat ik ervan in slaap viel. Tegelijkertijd is de andere masseuse dan je voeten aan het masseren. Andere onderdelen van massages waren onder andere rijst en hete melk, geelwortel en nog veel meer. Het weer was in het Noorden niet echt super dus ik ben mijn dagen doorgekomen met het krijgen van massages, eten, yoga en mediteren. Een mens kan het slechter treffen. Aan het einde van deze vijf dagen voelde ik me wel 10 jaar jonger en ontzettend relaxt. Naast de massages kreeg ik drie keer per dag eten op vaste tijden, waarvan twee 3-gangenmenu’s voor lunch en avondeten. Een van de leukste dingen van reizen vind ik drie keer per dag eten, momenten waar ik altijd weer naar uitkijk. Ook op dat vlak was ik in de hemel beland. Normaal gesproken zijn er meer mensen op het resort, maar door het laagseizoen waren we in totaal met 3 gasten. Ty & Celeste uit de VS en ik, omringd door zo’n vijftig man personeel. Heel fijn om de maaltijden met anderen te gebruiken. Tijdens een excursie aan een tempel heb ik nog een Chineze kaart getrokken die mij wist te vertellen dat ik de liefde van mijn leven zou ontmoeten (oja?), veel geld zou hebben (ah dat komt goed uit) en geluk en gezondheid zou hebben met het reizen (handig!).

Kuta
Tot slot het einde van mijn Bali verhaal in Kuta, waar ik voor het eerst op reis in een hostel zat. Kuta is overigens erg toeristisch, bussen vol Chineze toeristen worden uitgelaten bij een grote shoppingmall waar ongeveer 50 dezelfde Polo Ralph Lauren winkels zijn (blijkbaar houden ze ervan), ik was er dan ook alleen omdat het vliegveld dichtbij was. Op mijn een na laatste avond ontmoette ik Josan uit Nederland die mij een fantastische afsluiting van Bali bezorgde met de goede gesprekken en biertjes in het hostel en het chillen bij een ultra dik resort met zwembad bij Kuta beach. Toch op de valreep nog een beetje bruin geworden op Bali. Op naar Singapore!